Veel te zien, veel te doen

Inmiddels zijn we een dikke week verder, na Alianne's verjaardag. En in die week heb ik al heel wat activiteiten ondernomen. Allereerst was daar het Yi Peng festival in Mae Jo, waar op het hoogtepunt duizenden lantaarntjes de lucht in gingen op het zelfde moment. Aangezien dit zo'n dikke 3 uur rijden van het huis van Jeroen vandaan was en Jeroen toch in de buurt, in Chiang Mai moest zijn, heeft hij me naar Ira gebracht. Zij woont niet ver van Mae Jo en Chiang Mai vandaan. Daar heb ik 2 nachtjes op het allerhardste bed ter wereld geslapen. Ik had bedacht met Jeroen mee heen te rijden en met de brommer terug, een leuke road trip van zo'n 120 km. Kunnen er een paar meer of minder geweest zijn, heel precies weet ik het niet. Dus de brommer werd door een paar sterke mannen op de pick-Up van Jeroen gehesen. Niet het makkelijkste karwei, het ding is loeizwaar.
Na een trip van ongeveer 3 uur kwamen we bij Ira aan, die de koffie en thee al klaar had staan. Nog even soebatten of ze wel of niet mee zou gaan naar het festival, maar na even wikken en wegen werd het toch een 'nee'. Jeroen had ooit geen zin in de grote menigtes en reed verder naar Chiang Mai om zijn eigen ding te doen en ik ben op de brommer gestapt om het terrein in Mae Jo te zoeken waar het festival gehouden werd.
Heel veel brommertjes gingen die kant uit en ik ben ze uiteindelijk maar gevolgd. Ira had een prachtige kaart voor me uitgetekend, zodat ik niet zou verdwalen en ik, muts, vergeet deze gewoon mee te nemen. Maar in dit geval was volg de meute een goed advies. Onderweg ben ik een viertal Chilenen tegengekomen die ook nogal zoekende waren. Zij reden weer achter een paar Aziaten aan, die ook niet helemaal precies wisten waar ze zijn moesten, maar we zijn er gekomen. En ooooooooh, het was prachtig, magisch, kippenvel kreeg ik ervan. Zie foto en video, als ik ze geüpload krijg :)
Na afloop heb ik ook de weg terug naar Ira weer gevonden, zelfs zonder de uitgetekende route. Ik leer het nog wel.
De volgende dag zijn Ira en ik een eind rondgesjeesd op onze brommertjes. Inspiratie opdoen voor Ira's volgende project. We zijn bij een aardbeien teler beland, waar de aardbeien hebben geproefd, in Nederland smaken ze 10 x beter, en aardbeien wijn hebben gekocht voor bij het avondeten. (3 slokken heb ik op, toen kon ik het echt niet meer wegkrijgen)
We hebben onze lunch genuttigd bij het restaurant van een resort bij Ira in de buurt. Irene, met dank aan jouw Thaise baths. En het was heerlijk!!! 'S avonds had Ira voor me gekookt met allerlei exotische ingrediënten. Mensen die mij goed kennen weten wel dat ik het type "wat een boer niet kent, dat eet hij niet" ben, maar net was in 1 woord verrukkeluk.
Na nog een nachtje op de plank gelegen te hebben was het tijd voor mijn road trip door de bergen. Een heerlijke slingerweg, langs kleine dorpjes met bamboe en teak houten huisjes. Zo uit een sprookje gehaald. En met een heerlijk zonnetje op mijn gezicht was het absoluut hemel op aarde. Onderweg tientallen koffietentjes en er zijn er een paar bij die echt lekker koffie kunnen zetten. Over het algemeen vind ik de koffie nogal bitter hier in Thailand, maar met veel hete melk erop is het prima te doen.
Vlak na de middag kwam ik aan in Pai, nog ongeveer 35 km van Jeroen zijn dorp verwijderd en daar besloot ik maar ff te blijven hangen. Het is een toeristisch stadje, het hippie gehalte is er enorm hoog en ik vind het heerlijk om er doorheen te lopen en de sfeer te proeven. Ik zat goed en wel in een restaurantje, komt er plots een olifant voorbij en even later hoor ik roepen: "cut". Zijn ze recht voor je neus een film aan het draaien. Een bollywood film nog wel. Waarom in Thailand en niet in Inda? Geen idee. De hoofdrol speler zag er uit als een Indiase Harry Potter. Zijn stand in, die de stunts moest doen leek in de verste verte niet op hem. 3 tinten donkerder en een kop kleiner. Maar het was een genot om naar te kijken. 3 korte scenes hebben ze gedraaid. De figuranten in gebreide truien en dikke vesten moesten telkens opnieuw komen opdraven om even door de straat te slenteren. Arme mensen, het was op dat moment 34 graden in Pai.
Na de lunch en nadat ik genoeg had van de opnames heb ik mezelf verwend met een heerlijke voet en been massage. Ik had beter om een kont massage kunnen vragen, die was behoorlijk hard geworden door de tocht, maar helaas: niet op de kaart.
Vlak voor het donker werd heb ik de laatste 35 km nog snel even gedaan. In het donker in Thailand in de bergen rijden is geen lolletje, dus voor het donker thuis zijn was geen overbodige luxe.
Dinsdag heb ik een heerlijke rustdag genomen. Een beetje lezen, beetje zwemmen met Alianne. Niks hoefde alles mocht. Woensdag werd me het lezen en niksen al weer te saai. Het was niet echt weer om te gaan zwemmen, dus even met Astra gebeld en binnen 10 minuten zat ik op de brommer richting Mae Hong Son. Die weg van Chiang Mai naar Mae Hong Son staar bekend om zijn 1496 bochten, geloof ik. Kunnen er een paar meer of minder zijn. Het staat op bijna alle souveniers, maar ik kan het getal niet onthouden. Wat ik jullie wel kan vertellen is dat mijn prachtige Honda en ik ze allemaal hebben gehad.
Bij Astra hebben we lekker gerelaxed, lekker gegeten en lekker bijgepraat :). Nog even een verjaardagsfeestje meegepikt van Floyd, ze werd 5. Floyd is de dochter van de eigenaresse van mijn lievelingsrestaurantje in MHS.
En vandaag heb ik weer een gedeelte van de meer dan 1000 bochten gereden om terug te komen in Ban Nam Rin. Heerlijk scheuren door de bergen.
De dag eindigde hier in Nam Rin met een fikse regenbui. Wanneer is die regentijd nu toch eens helemaal voorbij????